Jako dziecko słuchał bluesa i jazzu,a stał się jednym z najważniejszych postaci w historii rocka. W jego utworach możemy również odnaleźć soul, folk, wpływy celtyckie, rock and roll i country.
Urodził się w 1945 r. w Belfaście. Mając 11 lat otrzymał swoją pierwszą gitarę, a dwa lata później założył swój pierwszy zespół The Sputniks. Później, nie został przyjęty do żadnego zespołu, gdyż koniunktura na gitarzystów chwilowo wygasła. W związku z czym namówił ojca do zainwestowania w saksofon. W latach 1964-1966 został liderem grupy Them. Jako artysta solowy zadebiutował w 1967 r. albumem Blowin' Your Mind. Dzięki kolejnym albumom, takim jak: Astral Weeks, Moondance, His
Band and the Street Choir, Tupelo Honey i St. Dominic's Preview, na
przełomie lat 60. i 70., został uznany z prawdziwego innowatora. W
latach 80. nagrał kolejne płyty: Inarticulate Speech of the Heart, No
Guru, No Method, No Teacher i Poetic Champions Compose, stanowiące
zapis jego artystycznej i duchowej wizji. Morrison powrócił do swoich celtyckich korzeni w 1988 roku nagrywając z The Chieftains
płytę Irish Heartbeat. W latach 90. współpracował ze swoimi idolami
m.in. z Johnem Lee Hookerem, Mosem Allisonem, Georgiem Fame i mistrzami
skiffle'a – Lonnie’m Doneganem i Chrisem Barberem. Morrison nagrał kilka
znakomitych solowych płyt również w latach 90.: Enlightenment (1990), Hymns to the Silence (1991), Days Like This (1995), The Healing
Game (1997), The Philosopher's Stone (1998), Back on Top (1999) i Down the Road (2002).
Ciekawostka
- W dzieciństwie uczęszczał ze swoją matką Violet na zebrania Świadków Jehowy do Sali Królestwa, dlatego też jeden z jego utworów z roku 1978 na płycie Wavelength nosi tytuł Kingdom Hall (Sala Królestwa)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz